Religia chrześcijańska nigdzie nie naucza o pra-początkach swego symbolu - krzyża. Oczywiście, musiało to ujść uwadze wiernych, ponieważ skoncentrowani na przedmiocie wiary nie zajmują się oni tłem historycznym. A tymczasem krzyż ma zaiste intrygującą historię, a jak poznamy za chwilę, jest kluczem do wiedzy nie tylko o istocie chrześcijaństwa, ale i o wszystkich pozostałych religiach semickich. Religia chrześcijańska ma swój korzeń w starożytnym Lewancie, po informację musimy zwrócić się wobec tego w tę stronę. Istotnie, znajdujemy tam jedno z najstarszych zachowanych źródeł informacji o historii naszej cywilizacji, sumeryjskie tabliczki gliniane, które informują o symbolu dingir. Dla żyjących tam wówczas ludów, zwanych ogólnie 'Sumerami', znak ten był symbolem Galaktyki, czyli nasz Darma, upamiętnionym za pomocą ich tradycyjnego pisma klinowego na tabliczkach glinianych. Postawiony przed imieniem osoby był on jednocześnie jej tytułem szlacheckim lub świętości. Dingir to ośmioramienna gwiazda, czyli schematyczny obraz Galaktyki skopiowany ze starożytnej informacji objawionej całej ludzkości w Wiedzy, wymawianej też Weda, przez naszych Astralnych Przodków, tak zwanej Niebiańskiej Młodzieży, legendarnych Pol Ljelich. Jeszcze nigdy nie widzieliśmy naszej Galaktyki "z góry", a do tej pory odkryto, że ma ona cztery główne odnogi i co najmniej dwie pomniejsze, ale z pewnością najlepiej zrobimy jeśli znowu oprzemy się na przekazie naszych Przodków, którzy np. wiedzieli o dwóch księżycach Marsa tysiąclecia wcześniej, o czym my dowiedzieliśmy się dopiero w XIX wieku dzięki udoskonalonej wersji teleskopu! Jak to jest w ogóle możliwe? Nasza nauka milczy zawzięcie. Tymczasem, to dzięki takim "przeciekom" ze starożytności coraz lepiej orientujemy się, że nasi Protoplaści mają pozaziemskie pochodzenie, a my - 'ludzie' - jesteśmy Ich stworzeniem. Promienie dingiru symbolizują wszechpotęgę energii emitowanej przez centrum Galaktyki oraz jej centralne znaczenie dla fizyki Słońca, planet, życia na nich, w tym i dla naszej egzystencji. Nasi Stwórcy byli długowieczni, żyli tysiące lat, i znali z autopsji kataklizmy klimatyczne cyklicznie nękające Ziemię, jak i wszystkie inne planety, o czym znak ten również ostrzega, a więcej informacji jest tutaj.

Darma - Krzyż Piastów W przedchrześcijańskiej Europie sumeryjski dingir znany był jako "Krzyż Celtycki", który był np. symbolem piastowskiego rodu Polan, będący formą znaku Darma, który został przyniesiony do Europy z Indii. Darma w Sanskrycie oznacza 'prawo, status, prawość' i był to wedyjski symbol wszystkich bez wyjątku plemion europejskich - Skandów, Wikingów, Polan, Odrzyc, Wiślan, Wandalów, Lechitów, Sarmatów itd, ponieważ przybyły one z Azji. W Europie spotykali się oni i łączyli z plemionami ze Środziemnomorza - Boimi - znanymi również jako Poi, Puli, Buri, Bohemianie, Borusianie (późniejsi Prusowie). Boi, znani też jako Woje i Bojary, którzy byli spokrewnieni i zżyci z gigantami, zasiedlali wspólnie z elitą Pol Ljelich Bałkany oraz półwyspy Apeniński i Iberyjski. Kiedy klimat na północ od Alp i Karpat zelżał, elita Pol Ljelich udała się w tamte rejony, a za nimi podążyli Boi. Pol Ljeli znaczy w języku Pāli Niebiańskie Dzieci, a znani byli też jako Tytani, czyli późniejsi Teutoni (po sumeryjsku Dzieci z Nieba), Galowie (po sumeryjsku Gali to giganci) i Celtowie, czyli poprawnie Kaltowie od greckiego kaltoi, kolosy, giganci. Plemiona te miały znak "Krzyża Celtyckiego" ze swej tradycji sumeryjskiej, rodem z Wedyjskich obrzędów, ale jest to po prostu lewantyńska odmiana Tybetańskiego znaku Darma, czym dingir jest. "Krzyż Celtycki" był swego czasu również symbolem nowoczesnej technologii - koła - po raz pierwszy użytego na azjatyckich trasach Szlaku Jedwabnego. Produkcja koła była zastrzeżona dla rodów kapłańskich, będących jednocześnie klasą rządzącą. Cała intrygująca historia rozwoju plemion Europy jest opisana w tym artykule. Tak wiec znak krzyża jako symbolu religijnego, rozprzestrzenił się z Tybetu i znany był wszystkim ludom świata od niepamiętnych czasów. W Sumerze przyjął on formę ośmioramiennej gwiazdy utworzonej z wyżej wymienionego znaku Dingir. W Europie Niebianie, dosł. Boi, Woje, Awary, Bury, Borusy, Prusy itp., pamiętali, że wyszli stamtąd, a fakt ten znalazł nawet odzwierciedlenie w nazwach niektórych plemion z nich powstałych, i ma Europa swych "rodzimych Sumerów", co ówcześni historycy zapisali jako "Cymmri", "Cymbri" itp., najwyraźniej nie mając wiedzy o tej dawno już zapomnianej Wedyjskiej cywilizacji w Lewancie. Tzw. "bagańskie" lub "pogańskie" obrzędy w przedchrześcijańskiej Europie pochodzą z Bagan, 'Kraju Bogów', dzisiejsza Birma/Miyanmar. Wizerunek Matki Ljelich z Dzieckiem nad Jeziorem Inle, starożytny Bagan, Miyanmar/Birma, Ojczyzna Kupały, pamiętanego tam jako Gopala. Religie świata, w tym chrześcijaństwo, przejęły od Ljelich z Baganu gest składania dłoni podczas zwracania się do Boga Ojca w Niebie. A TERAZ PRAWDZIWA REWELACJA! Znak  krzyża  w  kulturze Sumeru oznacza imię najwyższego Boga AN dosł. ON Zupełnie odrębnym motywem w historii krzyża jest fakt, iż imię głównego boga w sumeryjskim panteonie było zapisywane za pomocą dwóch znaków w piśmie klinowym - pozioma kreska oznaczała jeden, pierwszy, naczelny, i właśnie znakiem krzyża, który oznaczał mąż, pan. Znaki te zestawione razem czytało się AN - Naczelny Mąż , ale również Nasz Ojciec, Pan Bóg i/lub Niebo. Wydłużony ku dołowi łaciński krzyż jest najpóźniejszą formą tego symbolu chrześcijańskiego, powstałą pod wpływem historii ukrzyżowania Jezusa, której oczywiście tysiące lat wcześniejsi Sumerowie nie mogli znać. Zauważmy, że istnieją odłamy chrześcijaństwa, które nie zmieniły formy krzyża i generalnie obstają przy pierwotnym, równoramiennym kształcie, z dodatkiem co najmniej jednej ukośnej kładki, wieńcząc przy tym ramiona krzyża trójkątnymi zakończeniami upadabniając go możliwie najbliżej do sumeryjskiego pierwowzoru. Jak widać, na krzyżu prawosławnym ukośna kładka jest bardzo wyraźną 'pozostałością' właśnie po tej kresce poprzedzającej w piśmie klinowym znak krzyża, a całość jest wierną kopią sumeryjskiego hieroglifu AN - Bóg z Niebios. Chrześcijański krzyż jest więc graficzną reprezentacją, bardzo konkretnym zapisem imienia Boga Najwyższego. Obok - najstarszy pisany dokument kiedykolwiek znaleziony w Jerozolimie jest w języku sumeryjskim. Pismo klinowe używane przez starożytnych Sumerów było kiedyś lingua franca całego regionu, tak więc symbolika krzyża jest oczywistym echem pisma klinowego starożytnych Sumerów, którzy znakiem tym konkretnie zapisywali imię swego najwyższego boga - ANa (po polsku AN = on). A tak przy okazji - to do Niego właśnie jest modlitwa Ojcze Nasz, którą Sumerowie znali, i w której ani słowo nie zostało zmienione przez tysiące lat, włącznie z adresem - 'Amen', co jest zniekształceniem od 'am AN' - 'ku Niemu', 'ku Jego chwale'... HISTORIA KRZYŻA W SKALI CZASU Dysk z Fajstos     Knossos (a)     Knossos (b)     Archaiczne Sumer     Dynastia Ur Asyria obecnie Europa, Bliski Wschód i Śródziemnomorze Pierwotnie znak ten był symbolem Galaktyki, przekazanym naszej cywilizacji przez Pierwszych Przybyszów. Zawiera on informację o ich pozaziemskim pochodzeniu, o wszechpotędze energii emitowanej przez centrum wirującej Galakty oraz jej centralnego znaczenia dla fizyki Słońca, jego planet i życia na nich. Później symbol ten stał się znakiem Słońca, jako organizatora życia na Ziemi. 'Krzyż Celtycki', to znak celtyckich Kolosów,znanych w Europie m. in. jako Paljaki, Galowie, Polanie, Giganci, Tytani. Był to ród wywodzący się od naszych Twórców, Niebiańskiej Młodzieży, słynnych w świecie Pol Lelich, Atlantów, Nepalim vel Nefilim, Faraonów, Tiit An, Olimpian, itd. Nieśli Oni ze sobą wizerunek Galaktyki, Darma, będący symbolem Ich Niebiańskiej Wiedzy, PRAWDY. W języku sumeryjskim znak oznaczał 'jeden', 'pierwszy', 'główny', a znak krzyża       oznaczał 'mąż" 'mężczyzna', 'Bóg', 'Pan'. Znaki te zestawione razem stanowiły zapis imienia głównego boga Sumeru, oznaczały więc' "AN - Naczelny Mąż', ale również 'Nasz Ojciec', 'Pan Bóg' i 'Niebo'. Modlitwa "Ojcze Nasz" pozostaje od swego sumeryjskiego pra-początku w niezmienionej formie modlitwą do Boga AN, od którego też pochodzi słowo adresujące, 'amen'.                                                          ROK P.N.E. eme-ku eme-an Archaiczne Eannatum Okres Minojski Znak Dingir Sargon Wielki Abracham Asyria POCZĄTEK ERY KOŚCIOŁÓW Koptyjski Prawosławny Rzymsko-katolicki i protestanckie W tym temacie nie można pominąć jeszcze jednego istotnego szczegółu dot. struktury symbolu krzyża. Pomimo intensywnego rozwoju lewantyńskiej kultury w świecie, w epoce postwedyjskiej, która kilkaset lat temu opanowała całą Europę wciąż żyją wierni pamiętający swoje pochodzenie z Rodu Ljelich i znaczenie głoszonej przez Nich PRAWDY, dosł. WIEDZY NIEBIAŃSKIEJ, dla świata. Ponieważ znakiem Ljelich jest Ljel,czyli Młody Księżyc, więc symbol ten był powszechnie dodawany do znaku krzyża od zarania chrześcijaństwa, jak widać na poniższych ilustracjach, dokładnie tak jak jest on obecny w symbolice wszystkich innych religii. Ljel Rosja W wielu odmianach tej religii, ale i we wszystkich pozostałych, znak Ljel zajmuje do dziś poczesne miejsce, podkreślając fakt, że Ród Ljelich jest Rodem Istot Nieśmiertelnych, wciąż żywych i nadal rządzących Swoim stworzeniem, 'małymi', czyli nami 'ludźmi'. Australia Portugalia Z powrotem na Stronę Przemysleń POLONEUM ZASTRZEŻENIE | PRYWATNOŚĆ | WARUNKI_POLONEUM | KODEKS ETYKI POLONEUM | REGULAMIN PP | POLISA PP | OŚWIADCZENIE PP Copyright POLONEUM INCORPORATED since 1998